Театрализация сказки "Ёж и ворона"

Баяғыда кiрпi мен қарға дос болыпты.
Давным-давно ёж и ворона друзьями были.

Бiр күнi кiрпi қарғаға келдi.
Однажды ёж к вороне пришёл.
 
– Қарға, менiң тоным жаман, тiкенек. Сенiң тоның жақсы, жұмсақ, үлпiлдек. Маған тоныңды бершi.
– Ворона, моя шуба плохая, колючая. Твоя шуба хорошая, мягкая, пушистая. Мне свою шубу дай, пожалуйста.
 
– Ал мен не киемiн?
– А я что одену?
 
– Сен менiң тонымды киесiң.
– А ты мою шубу оденешь.
 
– Жарайды, – дедi қарға.
– Хорошо, – сказала ворона.
 
Олар тондарды айырбастады.
Они шубами поменялись.









«Кірпі мен қарға» ертегісі
Сказка «Ёж и ворона»
 

Бiрақ кiрпi алма жинай алмады, түлкiден қорғана алмады. Ал қарға ұша алмады. Кiрпi қайтадан қарғаға келдi.
Но ёж яблоки собирать не мог, от лисы защищаться не мог. А ворона летать не могла. Ёж снова к вороне пришёл.

– Қарға, менiң тоным жақсы екен. Мен алма жинай алмаймын, түлкiден қорғана алмаймын.
– Ворона, моя собственная шуба хорошая, оказывается. Я яблоки собирать не могу, от лисы защищаться не могу.
 
– Ал мен ұша алмаймын, барлық қарғалар менен қашады.
– А я летать не могу, все вороны от меня убегают (избегают меня).
 

Әркiмнiң өз тоны өзiне жақсы.
Каждому своя шуба хороша.